Bu büyüleyici eserde, genç bir kız esrarengiz bir hava içinde tasvir edilmiş; yüzü gizlenmiş, zarif bir mektubu tutarak içeriğinin önemine dair ipucu veriyor. Giysisinin yumuşak dokuları çekici, özellikle de dokuma bublar, dokunmaya davet eden bir his veriyor. Boynundaki pembe kurdele canlı bir tezat oluşturuyor; sanki ifşa edilmeyi bekleyen sırları barındırıyormuş gibi. Bu mektubun içinde ne mesaj gizli olabilir? Kişisel anlatılarla olan bu bağlantı, şüphesiz bir özlem ve merak duygusunu uyandırıyor — geçmişe bir hatırlatma, mektupların ne kadar değerli bir iletişim biçimi olduğunun düşündürülmesi.

Kompozisyon samimiyet yayıyor, izleyiciyi kızın düşüncelere dalma anına çekiyor. Karanlık arka plan, zengin derin tonlarıyla onun formunu vurgularken, kalpte sıkça deneyimlenen özlemlerle yankılanan duygusal bir derinlik katıyor. Millais’in titiz renk uygulamaları sahneye neredeyse canlı bir kalite kazandırıyor; tonlar sıcak ve davetkar, izleyiciyi sarmalayacak gibi. Bu resim, bizi yalnızca temasların kimlikleri ve duyguları üzerine değil, aynı zamanda mektupların — menekşeler gibi — sembolize edebileceği ince ama güçlü ilişkiler üzerinde düşünmeye davet ediyor: aşk, dostluk, umut. Millais’in detaylara dikkatle yaklaşımı ve duygusal anlatımıyla, insan kendini zaman içinde yakalanmış nazik bir anın içine çekilmiş hisseder, çağları aşan samimi bir bağ oluşturarak.