Bu büyüleyici sanat eseri, bir anne ile çocukları arasında yakalanmış huzurlu bir anı tasvir ediyor; aile sevgisinin nazik yakınlığı, rüya gibi bir atmosfer yaratan yumuşak fırça darbeleriyle ile ifade ediliyor. Figürler, onları çevreleyen yeşil tonların dans ettiği zengin, yemyeşil bir arka planda yer alıyor ve sıcaklık ve güven hissini güçlendiriyor. Akışkan hatlar ve belirsiz özellikler—Renoir'ın tekniğinin bir özelliği—izleyicinin ayrıntıları hayal etmesine olanak tanıyor ve tuvali aşarak bir bağ kuruyor.

Parlak kırmızı bir şal giymiş anne, kollarında en küçük çocuğunu tutuyor; çocuk masumiyet içinde yüzünü saklıyor. Yakınında, açık pembe giysili bir kız, nazik bir bakışla izliyor; güneşlik şapka, yüz hatlarının üzerine yumuşak bir gölge düşürüyor. Renkler zahmetsizce birleşiyor ve nostaljik bir his uyandıran uyumlu bir palet oluşturuyor. Duygu çarpışmasını vurgulayan Renoir, huzurlu bir aile mutluluğu anının özünü yakalıyor—basitlik ve derinliğin karşıtlığı, izleyicileri kendi değerli aile bağları anılarını düşünmeye davet ediyor.