To urocze dzieło przedstawia spokojną chwile uchwyconą między matką a jej dziećmi; delikatna intymność miłości rodzinnej jest ilustrowana za pomocą miękkich pociągnięć pędzlem, które tworzą senne otoczenie. Postacie otoczone są bujnym zielonym tłem, w którym odcienie zieleni zdają się tańczyć wokół nich, potęgując poczucie ciepła i bezpieczeństwa. Płynne linie i nieostre cechy—charakterystyczne dla techniki Renoira—pozwalają wyobraźni widza wypełnić szczegóły, ustanawiając połączenie, które przekracza płótno.

Matka, w zdecydowanej czerwonej chustce, przytula najmłodsze dziecko, które chowa twarz w jej czułych objęciach, palpituje w niewinności. W pobliżu, mała dziewczynka ubraną w jasnoróżową sukienkę patrzy z delikatnym spojrzeniem, jej kapelusz przeciwsłoneczny rzuca miękki cień na jej rysy. Kolory łączą się bez wysiłku, tworząc harmonijną paletę, która przywołuje uczucie nostalgii. Podkreślając emocjonalną otwartość, Renoir uchwyca istotę spokojnej chwili radości rodzinnej—zestawienie prostoty i głębi, które zaprasza widzów do refleksji nad ich własnymi cennymi wspomnieniami rodzinnymi.