Vasily Vereshchagin'in güçlü eseri, gerginlik ve aciliyetle dolu bir anı yakalıyor. Kompozisyon, izleyicinin gözünü yalnız bir figüre, bir askere yönlendiriyor; bu asker görünmeyen bir saldırıdan kaçıyormuş gibi görünüyor ve karnını tutarak hem acı hem de umutsuzluk hissi uyandırıyor. Arka plan ise neredeyse gerçeküstü, dumanlı bir sisle dolu ve arkasındaki karmaşayı belirsiz hale getiriyor; bu da hem savaşın şiddetini hem de hayatın kırılganlığını ima ediyor. Üniformasının soluk renkleri, sade arka planla keskin bir kontrast oluşturuyor ve anın duygusal ağırlığını artırıyor.