Resimde, bulutlu bir gökyüzü altında geniş bir çayırın uzandığı huzurlu kırsal manzara betimlenmiştir; 19. yüzyıl sonu ardından İzlenimcilik sonrası döneme özgü dokulu ve geniş fırça darbeleriyle çalışılmıştır. Yüksek ve ince ağaçlar ufukta kümelenmiş, bakışı melankolik ve donuk bir gökyüzüne doğru yönlendirir. Çayırda bulunan yeşilin tonları, oklardan kahverengiye uzanan renk ve doku değişimleriyle hareket hissi verir; rüzgar çimlerin arasında dolaşmaktadır. İki köpek, küçük fakat net şekilde görünür; sakin manzaraya canlılık ve hareket katar; koyu renkleri, yemyeşil doğayla yumuşak bir kontrast oluşturur.

Kompozisyon dengeli ancak resmi değildir; izleyiciyi bu huzurlu doğa anına çeker. Renk paleti toprak tonları ve zengin yeşillerle doludur; yaz sonu ya da sonbahar başı hissi verir. Duygusal olarak, şehir karmaşasından uzak, kırsal yaşamın sadeliğine ve güzelliğine yönelik hassas bir özlem uyandırır. Tarihsel bağlamda, bu eser, sanatçının Avrupa'da hızlı sanayileşmenin etkileri altında kırsal ortamlara yönelik keşiflerini yansıtır; pastoral yaşamı kutlayan ve değişim ile süreklilik üzerine ince bir düşünceyi barındıran bir sahnedir.