Ο πίνακας παρουσιάζει ένα ήρεμο αγροτικό τοπίο με μια μεγάλη λιβάδα κάτω από έναν συννεφιασμένο ουρανό, αποδοσμένο με έντονες και υφασμένες πινελιές χαρακτηριστικές της ύστερης μετα-εικονιστικής περιόδου. Ψηλά, λεπτά δέντρα σχηματίζουν μια συστάδα στον ορίζοντα, τραβώντας το βλέμμα προς τα πάνω πάνω σε έναν απαλό, μελαγχολικό ουρανό. Η γκάμα των πράσινων αποχρώσεων στο λιβάδι συνοδεύεται από σομόν και καφέ τόνους, υποδηλώνοντας την κίνηση του ανέμου και την φυσική αταξία ενός ανέγγιχτου από τον άνθρωπο λιβαδιού. Η παρουσία δύο σκύλων, μικρών αλλά σαφώς ταυτοποιήσιμων, προσδίδει ζωή και κίνηση σε αυτήν την ήσυχη σκηνή, με τις σκοτεινές μορφές τους να δημιουργούν απαλό αντίθετο με το καταπράσινο περιβάλλον.

Η σύνθεση είναι ισορροπημένη αλλά ανεπιτήδευτη, προσκαλώντας τον θεατή να βυθιστεί σε αυτήν την ήσυχη στιγμή της φύσης. Η παλέτα χρωμάτων είναι πλούσια και γήινη, με κυρίαρχο το πράσινο, ενωμένο με σομόν και καφέ αποχρώσεις που παραπέμπουν στο τέλος του καλοκαιριού ή στις αρχές του φθινοπώρου. Συναισθηματικά, ο πίνακας προκαλεί τρυφερή νοσταλγία για την απλότητα και την ομορφιά της αγροτικής ζωής, μακριά από τη φασαρία της πόλης. Ιστορικά, το έργο αντανακλά την εξερεύνηση του καλλιτέχνη στα αγροτικά περιβάλλοντα κατά την περίοδο της ταχείας βιομηχανοποίησης της Ευρώπης, καθιστώντας αυτή τη σκηνή έναν εορτασμό της παστoραλικής ζωής και μια λεπτή στοχαστική ματιά στην αλλαγή και στη συνέχεια.