Bu eser, zarif realizmle yakalanmış dokunaklı ve nazik bir anı betimliyor. Genç figür, koyu kumaşlarla sarılmış halde öne doğru uzanıyor; solgun teni, loş ve kasvetli arka plana karşı yumuşakça parıldıyor. Parmakları nazikçe kenetlenmiş elleri, huzur ve sessiz bir teslimiyet duygusu taşıyor. Kompozisyon, zarifçe uzanmış kollarının eğrisini takip ederek başını eğmiş pozuna odaklanıyor; sanki sakin bir kabulleniş içindeymiş gibi. Sanatçının ışık ve gölge kullanımı, deri, kumaş ve oyma taşın dokularını neredeyse canlandırır gibi ortaya koyuyor. Kırmızı tonlardaki eteği, soğuk ten ve koyu kumaşın arasındaki dengeyi sağlarken, mermer koltuğun zarif işçiliği klasik bir atmosfer yaratıyor.