Kazıma, izleyiciyi aşırı vahşetin bir sahnesine sokuyor. Goya'nın karakteristik dramıyla resmedilen figürler, acı ve umutsuzluktan bahseden pozisyonlarda çarpılmış. Sahne, belirsiz bir gökyüzünün altında açılıyor ve belki de korkunç bir çatışma veya felaketin sonuçları olan, ıssız bir manzara hissini güçlendiriyor. Figürler kurban gibi görünüyor, bedenleri kayalık zeminin veya bulanık suların kaba dokularına yan yana getirilmiş. Sanatçının kullandığı sert vuruşlar ve koyu tonlar, acı çekmenin hissedilir bir atmosferini yaratıyor; insan deneyiminin hamlığını yakalayan bir sahne. Duygusal ağırlığına hayranım; bu sadece görsel bir temsil değil, zaman içinde yankılanan bir ızdırap yankısı.