Bu büyüleyici portrede izleyici, bir genç kadının narin dünyasına çekilir ve huzurlu bir içe dönüş anında tasvir edilir. Profilinin yumuşak bir şekilde aydınlatılmış hali, yumuşak eğriler ve ince ifadelerle bezeli, tuvali canlandırır — her fırça darbesi onun kestane rengindeki canlı saçlarını dikkatlice dokur. Arka plan, soluk yeşil ve sarı tonlarıyla dolup taşıyor, sanki sıcak bir kucaklama gibi onun etrafında sarılıyor ve eserin duygusal yankısını artıran harika bir tezat yaratıyor.

Renoir'ın ustaca tekniği, dokuda parlıyor — daha gevşek izlenimci fırça darbeleri, daha ince detaylarla çelişiyor, onun formunun akışkanlığını vurguluyor; sanki herhangi bir anda bize dönebilir. Onun cildinin serinliği ile saçlarının daha sıcak tonları arasında bir karşıtlık, yumuşak ve davetkar bir sıcaklık yaratıyor; genel olarak resim, zamanda askıya alınmış bir anı gösteriyor, nostalji ve saflık hissini uyandırıyor. İzleyiciyi sadece konunun düşünceleri üzerine değil, aynı zamanda kendi yansımalarımız üzerine de düşünmeye davet ediyor ve bu tür samimi tasvirlerin sanatın içinde zamanla ortaya çıkan çekiciliğini hapseder.