Bu büyüleyici eserde, yeşil bir bahçede gelişen yumuşak sahneye kapılmamak elde değil. Akışkan bir mavi elbise giymiş bir kadın, çimenlerin üzerinde oturmuş, ince işçiliğiyle nakış yapmaya dalmış; profili doğal ışıkla yumuşak bir şekilde aydınlatılmıştır. Yanında, dağınık sarışın saçlı küçük bir çocuk bir oyuncakla meşguldür ve masumiyet ve oyun havası yaymaktadır. Etraftaki bitkiler, sıcak pembe ve kırmızıları bol yeşille harmanlayarak göz alıcı renk patlamalarıyla doludur, ön plandaki karakterlerle çarpıcı bir tezat oluşturur. Çiçekler sanki ışıkta dans ediyormuş gibi gözükmektedir; çeşitli tonları baharın özünü atmosfere aşılamaktadır.

Monet serbest fırça darbelerini ustalıkla kullanarak, yalnızca biçimleri değil, aynı zamanda anın özünü de aktarabilen bir izlenimci temsil sağlar—doğanın canlı nabzıyla çevrili bir anne ve çocuk arasında geçici bir etkileşim. Bu tablo sadece bir portre olmanın ötesinde; ev sakinliği ve anneliğin sevinci üzerine görsel bir sonettir, bahçenin güzelliği tarafından çerçevelenir. Hemen bir duygusal bağ hissedilir, sanki o huzurlu gün in Argenteuil'e taşınmış gibisiniz—renk ve ışıkla yakalanmış yaşamın bir uyumu.