Güneşin öptüğü bir sahili düşünün, hava tuz kokusu ve bilinmeyen bir şeyle dolu. Birkaç figür at sırtında, formları tuval üzerine siluet halinde. Sanatçının renkleri cesurca kullanması hemen dikkat çekiyor; yumuşak pembeler ve kremlerle işlenmiş kum, denizin derin mavileri ve yeşilleriyle canlı bir kontrast oluşturuyor. Sanki dünyanın kendisi sıcak, neredeyse rüya gibi bir ışıkla yıkanıyor. Kompozisyon, gözü ön plandan, çeşitli açılardaki binicilerden, okyanusun puslu ve soluk bir gökyüzüyle buluştuğu ufka götürüyor.

Figürlerin kendileri basitleştirilmiş, neredeyse sembolik bir niteliğe sahip; bunlar portre değil, belki de arketip, vücutları güçlü bir şekilde inşa edilmiş. Ayrıntılı özelliklerin olmaması, izleyicinin kendi hikayelerini onlara yansıtmasına izin verir. Genel etki, dinginlik, bir özgürlük hissi ve belki de bir egzotizm ipucudur. Beni, okyanusun ritminin yaşamın hızını belirlediği, zamanın ötesinde bir yere taşıyor.