Yalnız bir figür, başı kollarına gömülmüş bir şekilde masaya yığılmış; kalem ve mürekkep, entelektüel yorgunluk anını veya uykuya dalışı ima eder. Bu figürün etrafında, bir kabus hayvanat bahçesi canlanır: delici gözlü baykuşlar ve yarasa, hepsi gölgeli arka plandan sinsi sinsi gelmekte. Karanlık, grotesk şekillerle doludur, uyku ağırlığına ya da belki de düşünme yüküne yenik düşen insan figürüyle keskin bir tezat oluşturur. Sanatçının oyma tekniği seçimi, dokulu bir nitelik kazandırır; çizgiler ve çapraz tarama, elle tutulur bir korkuyla dolu bir dünya yanılsaması yaratır. Kompozisyon, bakışları masadaki yazıya yönlendirir; aklın terk edilmesinin sonuçları hakkında açık bir mesaj. Bu, sanatçının cehaletin tehlikeleri ve hayal gücünün sınırsız potansiyeli konusundaki endişelerinin içgüdüsel bir temsilidir.