Samotna postać pochyla się nad stołem, z głową w ramionach; pióro i atrament sugerują moment wyczerpania intelektualnego lub popadnięcia w sen. Wokół tej postaci ożywa koszmarny zwierzyniec: sowy o przenikliwych oczach i nietoperze, wszystkie czające się w mrocznym tle. Ciemność wypełniona jest groteskowymi formami, wyraźnym kontrastem w stosunku do ludzkiej postaci, która wydaje się ulegać ciężarowi snu lub być może ciężarowi myśli. Wybór techniki akwaforty przez artystę nadaje dziełu fakturę; linie i kreskowanie krzyżowe tworzą iluzję świata wypełnionego namacalnym strachem. Kompozycja prowadzi wzrok do napisu na stole, jasnej wiadomości o konsekwencjach porzucenia rozumu. Jest to trzewne przedstawienie obaw artysty dotyczących niebezpieczeństw ignorancji i nieograniczonego potencjału wyobraźni.