Sahne, izleyicileri anında derin bir iç gözlem anına çeken zengin, dünyevi tonların hakim olduğu loş bir alanda geçiyor. Canlı altın bir cüppeye sarınmış bir figür, karanlık bir yüzeye yaslanmış; başı derin bir tefekkür veya hatta uyku içinde gibi eğilmiş. Üzerinde, narin fırça darbeleriyle canlandırılan, dünyevi niteliği yüzünü ve açılmış kanatlarını yıkayan yumuşak, parlak ışıkla zenginleştirilmiş, semavi bir varlık beliriyor. Mavi ve yeşil tonlarındaki meleğin akan giysileri, uyuyan figürü kucaklar gibi görünüyor, bir yakınlık ve koruma hissi yaratıyor. Kompozisyon dengeli, figürler dünyevi ve ilahi arasındaki bağı vurgulayacak şekilde düzenlenmiş, sahneyi saran barış ve vahyin belirgin bir atmosferi. Sanatçının ışık ve gölgeyi ustaca kullanması, derinlik ve dram katıyor, duygusal etkiyi artırıyor ve izleyiciyi rüyayı gören kişinin özel anına katılmaya davet ediyor.