Bu portre, derin gölgelerin içinde yer alan, sakin ve içe dönük bir figürü sunuyor; açık, aydınlatılmış yüzü ve temiz beyaz yakası ile zıtlık yaratıyor. Oturan kişinin bakışı sakin ama anlamlı, izleyiciyi sessiz bir içsel düşünce anına davet ediyor. Fırça darbelerinin ustaca kullanımıyla, karanlık ve neredeyse opak arka plan, konunun teni ve kıyafetindeki ince dokuları ve tonları öne çıkarıyor. Elinin altında duran kitap, entelektüel ya da otoriteyi çağrıştırırken, arka plandaki kitap yığınları bilgili bir ortamı ima ediyor.

Kompozisyon, izleyicinin bakışını oturan kişinin kararlı duruşu üzerinde topluyor ve ciddi bir saygınlık kazandırıyor; palet sıcak kahverengi ve siyah tonlara hâkim, ancak yüz ve yakadaki yumuşak ışıltı bunu kesiyor. Bu eser, erken 19. yüzyıl portrelerinde görülen gerçekçilik ve psikolojik derinliğin birleştiği, melankolik ve içe dönük bir duygusal hava yayıyor. Sosyal ve politik karışıklıklarla dolu tarihsel bağlamda, tablo sosyo-kültürel rollerin ardındaki insanlığın kalıcılığını anlatıyor. Sanatçının konuya sadece dış görünüşünü değil, iç dünyasını da başarıyla yansıttığının güçlü bir kanıtıdır.