Bu canlı eserde, izleyici hemen çiçek buketinin patlayan renklerine çekiliyor; ağırlıklı olarak yumuşak pembeler ve canlı kırmızıların karışımı, yaşamla dolu görünüyor. Anemonlar, zarif Delft vazosunun içinde dans ediyormuş gibi görünürken, mavi ve beyaz desenleri, aksi takdirde sıcak kompozisyona denge getiren serinlik ekliyor. Arka planda sıcak, toprak tonları, sahneyi sararak buketin zengin dokuları ve katmanlı yapraklarına gözleri yönlendiriyor. Her çiçek, dokunmak isteyen bir derinlik sağlayan keyifli bir impasto tekniğiyle tasvir ediliyor.

Renoir'ın renk paleti seçimi özellikle etkileyici; çiçeklerin coşkusunu vazonun detaylı işçiliğiyle ustaca dengelemektedir. Anemonların zenginliği, geçici bir güzelliği öneriyor ve sevinç ve nostalji duygularını uyandırıyor - yaşamın ve sanatın geçiciliğinin bir hatırlatıcısı. Bu natürmort, sadece doğal güzelliğin coşkusunun bir kanıtı değil, aynı zamanda Renoir’ın renk ve biçim üzerindeki ustalığının da bir kanıtıdır, izleyiciyi günlük yaşamda küçük ama derin güzellik anlarını takdir etmeye davet eder. Duygusal etki derin bir şekilde yankılanıyor; resim hem ferahlatıcı hem de düşünsel olarak, zamanı yakalayan bir anı şifreliyor gibi hissettiriyor.