Bu güzel sulu boya, eski bir önceliğin harabelerinin dokunaklı güzelliğini ortaya koyuyor. Yapı, görkemli ama harabe halindeki kemerleriyle, tarihsel bir ihtişam duygusu yaratırken, aynı zamanda kırılganlık da iletmektedir; sanki geçmişten gelen hatıralara sarılmış durumda. Ön planda yumuşak toprak tonları, zengin yeşiller ve üzerinde hafif bulutlar ile izleyiciye bir zamanlar görkemli olan bu yerin huzurunu hayal etmesi için davet ediyor. Cotman'ın fırça dokunuşlarının incelikleri yumuşak kenarları oluşturuyor, güç ile çürümenin arasında hassas bir dengeyi çağrıştırıyor; neredeyse eski taş duvarların arasında rüzgarın fısıldayışını duyabiliyorsunuz.

Kompozisyon ustalıkla düzenlenmiş; gözleriniz merkezi kemerden geçerken, sizi tarih ve şimdiki zamanın iç içe geçtiği bir krallığa yönlendiriyor. Daha yumuşak tonlar mükemmel bir şekilde harmanlanıyor, hem melankoli hem de umudu öne çıkaran uyumlu bir atmosfer yaratıyor. Cotman'ın bize zamanın akışı üzerinde düşünmemizi, bu duvarların anlatabileceği hikayeleri düşündürmek istediği gibi görünüyor. Bu parça, geçiciliğin duygusal bir hatırlatıcısıdır ve 19. yüzyılın başlarındaki romantik ideallerle güçlü bir yankı uyandırmaktadır; sanatçılar, hem sanat hem de yaşamda geçmişle daha derin bağlantılar arayışında bulunmuşlardır.