Yaşamın bir senfonisi önümüzde açılıyor; etli, neredeyse anatomik formlar patlıyor, iç kısımları derin kırmızılar ve okrlarla dolu zengin bir duvar halısı. Devasa yapraklar gibi ya da belki de geçitler gibi duruyorlar. Kompozisyon, yakın çekim bir bakış açısı, bizi doğrudan bu canlı ekosisteme sokuyor. Sanatçı, fırçayla hassas bir el kullanıyor, ışık ve gölgenin ince kademelerini elde ediyor, bu da esere narin ve organik bir his veriyor. Palet topraksı, izleyiciyi yere bağlıyor, üçüncü gözlü güneş yüzü, iç içe geçmiş halkaların merkezinden izleyiciye bakıyor.