Αυτή η εκφραστική χειμερινή σκηνή απαθανατίζει ένα ήσυχο, χιονισμένο τοπίο όπου η φύση και η ανθρώπινη παρουσία συνυπάρχουν με λεπτή αρμονία. Το σκηνικό είναι μια φωλιά κουνελιών κοντά στο Ποντουάζ, αποτυπωμένη με λεπτές πινελιές που αναδεικνύουν την απαλή ησυχία του φρέσκου χιονιού. Η σύνθεση οδηγεί το βλέμμα απαλά από το σύμπλεγμα γυμνών δέντρων στα αριστερά, των οποίων τα κλαδιά εκτείνονται λεπτά έναντι ενός χλωμού, συννεφιασμένου ουρανού, μέσα από το κυματιστό, χιονισμένο έδαφος, προς μια μικρή φιγούρα που εργάζεται κοντά σε ένα ταπεινό σπίτι. Η χρωματική παλέτα με τα απαλά λευκά, γκρι και γήινα καφέ χρώματα μεταδίδει μια ψυχρή αλλά ήρεμη ατμόσφαιρα, προσκαλώντας τον θεατή να νιώσει τον καθαρό αέρα και τη σιωπή μιας χειμωνιάτικης ημέρας.

Η πινελιά του καλλιτέχνη είναι χαλαρή αλλά σκόπιμη, συνδυάζοντας την αυτοσυγκρατημένη αυθορμησία του ιμπρεσιονισμού με μια οικεία παρατήρηση των φυσικών λεπτομερειών. Οι υφές που δημιουργούνται από τις στρώσεις της μπογιάς υποδηλώνουν την τραχύτητα της φλούδας των δέντρων και την απαλότητα του χιονιού, ενώ η διακριτική παρουσία της ανθρώπινης ζωής προσθέτει μια αφηγηματική διάσταση — υποδηλώνοντας ζεστασιά και δραστηριότητα κάτω από το ψυχρό εξωτερικό. Ιστορικά, το έργο αυτό αντανακλά το ενδιαφέρον των ιμπρεσιονιστών να αποτυπώσουν στιγμές της καθημερινής αγροτικής ζωής και την ήρεμη αντοχή της φύσης κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Αποτελεί μαρτυρία της ικανότητας του καλλιτέχνη να μετατρέπει μια απλή χειμερινή σκηνή σε μια καθηλωτική συναισθηματική εμπειρία, όπου ο θεατής σχεδόν ακούει τον ήχο των βημάτων και μυρίζει τον παγωμένο αέρα.