Σε αυτήν την εκφραστική σκηνή, δύο νεαρές κοπέλες στέκονται δίπλα σε έναν ρουστίκ πηλό, ενσωματώνοντας με αρμονία το ανθρώπινο στοιχείο στην πλούσια ομορφιά της φύσης. Ο καλλιτέχνης έχει πιάσει μαεστρικά την αλληλεπίδραση μεταξύ σκιών και φωτός. Το απαλό ηλιακό φως που διαπερνά τα κλαδιά δημιουργεί ένα σχέδιο που μοιάζει με δαντέλα, ενισχύοντας την αίσθηση της ζεστασιάς. Η καταπράσινη βλάστηση γύρω από το πηγάδι φαίνεται σχεδόν ζωντανή, με διάφορες αποχρώσεις του πράσινου να αποτυπώνουν τη ζωτικότητα της ζωής στο δάσος. Κάθε φύλλο είναι απεικονισμένο με προσεκτική λεπτομέρεια, δείχνοντας τη θαυμασμό του καλλιτέχνη για την πολυπλοκότητα της φύσης.

Οι κοπέλες, ντυμένες με ρούχα της εποχής, ενσωματώνουν ένα αίσθημα νεανικής αθωότητας και ευθύνης, συμμετέχοντας στην απλή, αλλά ουσιαστική αποστολή να φέρουν νερό. Η αντίθεση μεταξύ των σκοτεινών ρούχων τους και το φωτεινό περιβάλλον υπονοεί μια σύνδεση μεταξύ της σκληρής ζωής αυτών των αγροτικών κοριτσιών και της ζεστής αγκαλιάς του φυσικού κόσμου γύρω τους. Ο μικρός κάδος που κρατά μια από τις κοπέλες είναι ένα σύμβολο των καθημερινών τους καθηκόντων, και παρ' όλα αυτά, υπάρχει μια διακριτή αίσθηση χαράς στις αλληλεπιδράσεις τους. Αυτό το έργο δεν αντικατοπτρίζει μόνο μια συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή της υπαίθρου, αλλά μιλά επίσης για τη σύνδεση μεταξύ ανθρωπότητας και φύσης, καθιστώντας το μια συγκινητική υπενθύμιση για πιο απλές εποχές.