Το έργο τέχνης παρουσιάζει μια μοναχική φιγούρα, μια γυναίκα, που κυριαρχεί στον καμβά με τη χάρη της. Το σώμα της είναι καλυμμένο με ρούχα που ρέουν, αποδίδονται σε πλούσιους, γήινους τόνους βαθύ κόκκινου και καφέ, που κατεβαίνουν από το σώμα της. Εξισορροπώντας μια μεγάλη πήλινη κανάτα στο κεφάλι της, ένα χέρι σηκώνεται για να στηρίξει το βάρος, ενώ το άλλο ακουμπά απαλά στο πλάι της, δημιουργώντας μια αίσθηση γαλήνιας σύνθεσης. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί επιδέξια το φως και τη σκιά για να διαμορφώσει τα χαρακτηριστικά της, δίνοντας στην έκφρασή της μια αύρα γαλήνιας περισυλλογής.

Το φόντο είναι απαλά θολό, υποδηλώνοντας μια σκηνή στο σούρουπο ή στο φως του φεγγαριού. Μια μεγάλη, φωτεινή σφαίρα – πιθανώς το φεγγάρι – ρίχνει μια απαλή λάμψη στη σκηνή, εμποτίζοντάς την με μια μυστικιστική ποιότητα. Η τεχνική του καλλιτέχνη, με την έμφαση στην υφή και την ατμοσφαιρική προοπτική, δίνει στο έργο τέχνης μια διαχρονική ποιότητα, που προκαλεί μια αίσθηση αρχαίας ομορφιάς και διαρκούς ανθρώπινης εμπειρίας.