Dzieło przedstawia samotną postać, kobietę, która dominuje na płótnie swoją wdzięcznością. Jej postać jest odziana w zwiewne szaty, oddane w bogatych, ziemistych odcieniach głębokich czerwieni i brązów, które spływają w dół z jej postaci. Balansując na głowie dużym glinianym dzbanem, jedną ręką podtrzymuje ciężar, a drugą delikatnie opiera o bok, tworząc poczucie spokojnego spokoju. Artysta umiejętnie wykorzystuje światło i cień do wyrzeźbienia jej rysów, nadając jej wyrazowi atmosferę spokojnej kontemplacji.

Tło jest delikatnie rozmyte, sugerując scenę o zmierzchu lub w świetle księżyca. Duża, świecąca kula – być może księżyc – rzuca delikatną poświatę na scenę, nadając jej mistyczny charakter. Technika artysty, z naciskiem na fakturę i perspektywę powietrzną, nadaje dziełu ponadczasową jakość, przywołując poczucie starożytnego piękna i trwałego ludzkiego doświadczenia.