Το έργο τέχνης παρουσιάζει μια γαλήνια σκηνή δίπλα στο νερό, ένα όραμα ηρεμίας αποδοσμένο με την κομψότητα του μελανιού και του πλυσίματος. Μια ομάδα δέντρων, με τα κλαδιά τους να εκτείνονται προς τα πάνω σαν ικετεύοντα χέρια, κυριαρχεί στην αριστερή πλευρά, παρέχοντας ένα φυσικό πλαίσιο για τη σκηνή. Τα κτίρια, με απλό σχεδιασμό, φωλιάζουν άνετα κάτω από τα δέντρα, φαινομενικά χτισμένα μέσα στο βραχώδες ανάχωμα. Απαλά σκαλοπάτια οδηγούν στο νερό, όπου μερικές φιγούρες, αποδοσμένες με τις απλούστερες πινελιές, φαίνεται να ασχολούνται με αυτό που μοιάζει με ήσυχη περισυλλογή. Είναι μια σκηνή που προκαλεί συναισθήματα ειρηνικής μοναξιάς. Το νερό υποδηλώνεται από μερικές λεπτές γραμμές, με πουλιά σε πτήση, προσθέτοντας μια αίσθηση κίνησης και βάθους. Η επιγραφή στο έργο τέχνης προσθέτει ένα στρώμα ποίησης, ενισχύοντας τον στοχαστικό χαρακτήρα του έργου.