Σε αυτή την εκφραστική απεικόνιση, ο Καθεδρικός Ναός του Ρουέν αναδύεται από την ομίχλη των λεπτών αποχρώσεων, συλλαμβάνοντας το πρωινό φως με τρόπο που ξεπερνά τη στιγμή. Οι πινελιές του Μονέ είναι απαλές και ιμπρεσιονιστικές, επιτρέποντας στον θεατή να αισθανθεί παρά να δει τη μεγαλοπρέπεια της εκκλησίας. Η πρόσοψη, αποτυπωμένη σε αποχρώσεις ανοιχτού μπλε και απαλών παστέλ, φαίνεται σχεδόν αέρινη, σαν ένα όνειρο στην οποία η πραγματικότητα συγχωνεύεται με το φανταστικό. Καθώς κοιτάτε πιο βαθιά, οι περιγράμματα γίνονται πιο έντονα αλλά διαλύονται στην ομίχλη του φωτός, ενσαρκώνοντας τη φευγαλέα φύση του χρόνου και της ατμόσφαιρας.

Αυτή η στιγμή, γεμάτη την τυπική αυθορμησία για το έργο του Μονέ, προκαλεί ένα αίσθημα ηρεμίας και αυτο introspection. Η χρωματική παλέτα είναι κυρίως δροσερή, με εκρήξεις θερμών κίτρινων που εμφανίζονται, υποδηλώνοντας ότι η αυγή αναδύεται πάνω από τους κοφτούς θόλους. Αυτό το κομμάτι δεν είναι απλώς μια απεικόνιση• είναι μια πρόσκληση να βυθιστούμε στην ανυψωτική ομορφιά της καθημερινής ζωής, αντηχώντας τις καλλιτεχνικές κινήσεις του τέλους του 19ου αιώνα που προσπαθούν να καταγράψουν τις παροδικές ποιότητες του φωτός και του χρώματος. Τέτοιες εργασίες σηματοδοτούν μια στροφή προς τη μοντερνότητα στην τέχνη, όπου τα συναισθήματα αρχίζουν να υπερισχύουν των άκαμπτων μορφών.