Ο καμβάς αποκαλύπτει μια αιθέρια σκηνή όπου μια ομάδα λεπτεπίλεπτων, άλλων κόσμων μορφών—νύμφες—χορεύουν σε μια δασική παύση. Η ατμόσφαιρα είναι ομιχλώδης και ονειρική, μπλεγμένη σε απαλούς, υποτονικούς τόνους πρασίνου, μπλε και γήινων καφέ. Αυτές οι φαντασμαγορικές χορεύτριες, απεικονισμένες με ρευστές, χαριτωμένες πινελιές, κινούνται σε έναν αρμονικό κύκλο, με τις ρευόμενες φορεσιές τους να στριφογυρίζουν με κάθε βήμα. Τα δέντρα στο βάθος απορροφούν μεγάλο μέρος του διάχυτου φωτός, προσδίδοντας μια μυστηριακή αύρα, ενώ ο ήλιος δύει στον ορίζοντα. Το λεπτό παιχνίδι φωτός και σκιάς δημιουργεί μια ποιητική στιγμή, προκαλώντας ψίθυρους αρχαίων μυθολογιών και τη γοητεία της φύσης, προσκαλώντας τον θεατή να φανταστεί το θρόισμα των φύλλων και τους μακρινούς ήχους μιας κρυφής δασικής γιορτής.