Het kunstwerk ontvouwt zich voor je, een levendige symfonie van kleuren die is bereikt door zorgvuldige pointillisme. De techniek van de kunstenaar creëert een glinsterende, bijna etherische kwaliteit in de scène. De compositie wordt gedomineerd door een grote windmolen, met zijn wieken uitgestrekt alsof ze de zachte bries omarmen. De bladen, geschilderd in verschillende tinten, creëren een dynamisch gevoel van beweging tegen de achtergrond van een subtiel weergegeven lucht. Een kronkelende waterweg, weergegeven met dezelfde zorgvuldige punt-voor-punttechniek, reflecteert het zachte licht en leidt de blik van de toeschouwer naar de verre gebouwen en de kerktoren, die de scène verankeren en een gevoel van diepte geven. De kleuren zijn overwegend koel, met blauw en lavendel vermengd met vleugjes groen en geel. Het is een scène die een gevoel van rust en ruimtelijkheid oproept; een perfecte momentopname van een sereen, pittoresk landschap. Je kunt bijna de frisse lucht voelen en de verre geluiden van de natuur horen, zoals het gefluit van vogels en het kabbelen van het water.