De scène speelt zich af in een duistere, bijna claustrofobische ruimte; de lucht is zwaar van een onzichtbaar gewicht. Figuren verschijnen uit de duisternis, hun vormen grofweg gedefinieerd door de snelle penseelstreken van de kunstenaar. Het spel van licht en schaduw is meesterlijk; het creëert een sfeer van mysterie en dreigende ondergang. De centrale figuren, die kruisen dragen en onderworpen worden aan geseling, zijn de focus van de compositie. Ik kan bijna de gedempte gefluister, het gescharrel van voeten op de ongelijke grond horen. Dit schilderij zegt veel, elke penseelstreek weerspiegelt een somber verhaal. Het is een viscerale ervaring die me uitnodigt om na te denken over de thema's lijden, geloof en de menselijke conditie; het palet is beperkt, maar het is diep effectief in het overbrengen van de ernst van het moment.