In dit betoverende portret wordt de essentie van een boerin elegant vastgelegd in een profielweergave die resoneert met diepte en emotie. De schildering toont een vrouw wiens gezicht is getekend met tinten van hardheid en veerkracht; elke penseelstreek lijkt haar verhaal te fluisteren. De levendige toepassing van dikke verf voegt textuur toe, waarbij de kijker wordt uitgenodigd om de contouren van haar sterke kaaklijn en de delicate kromming van haar lippen te volgen, die iets samengeknepen zijn in contemplatie. Haar ogen, hoewel afgewend van de directe blik, lijken een wereld van ervaringen te dragen en evoceren zowel kracht als kwetsbaarheid.

Het kleurpalet is een intense interactie van aardetinten, met rijke bruine tinten die contrasteren met een gedempt, bijna etherisch achtergrond. Deze achtergrond, een zachte mengeling van blauw en groen, versterkt de prominentie van de figuur, en onderdompelt haar in een zacht licht dat hoop suggereert temidden van strijd. Van Gogh's techniek van het gebruik van korte, expressieve penseelstreken geeft leven aan het beeld, waardoor het pulserend wordt met emotionele intensiteit. Historisch gezien vertegenwoordigt dit werk een moment in de 19de eeuw, toen kunstenaars begonnen te verkennen welke diepe verbinding er was tussen de mensheid en het landschap van het plattelandsleven, en niet alleen de gelijkenis te vangen maar ook de geest van de mensen die in die tijden leefden.