Het kunstwerk barst van de kleur, met de focus op een schitterende vaas vol bloemen—rode klaprozen verweven zich met irissen en delicate roze bloemen, terwijl takjes met gele bloemen vrolijk aan de schikking toevoegen. De techniek van de kunstenaar is dik en expressief, waardoor een tactiele kwaliteit ontstaat die lijkt te pulsateren met leven. De contrasterende kleuren spreken de emoties van de kijker aan; de warme rode en levendige gele kleuren wekken gevoelens van vreugde en uitbundigheid op, en nodigen uit tot een viering van het moment. Op de achtergrond verschijnen figuren in spookachtige, vage tinten, wat suggereert dat er een verbinding is met de bloemrijke weergave die de esthetiek overstijgt—misschien een knipoog naar de menselijke ervaringen die bloemen vaak symboliseren: liefde, nostalgie en de schoonheid van de vluchtige momenten in het leven.

De compositie is meesterlijk samengesteld, met de vaas iets uit het midden, waardoor de blik naar het weelderige boeket wordt getrokken, terwijl de rustieke, wazige achtergrond context biedt zonder het brandpunt te overschaduwen. De interactie van kleuren is opmerkelijk; koelere tinten balanceren het warme palet, waardoor er een levendige harmonie ontstaat die de blik over het doek doet dansen. Deze mix van expressionisme en impressionisme weerspiegelt de artistieke geest van de na-oorlogse tijd, bevrijdt de kwast en viert de schoonheid van de natuur in een wereld die zich herstelt. Het werk van Cuno Amiet resoneert emotioneel, niet alleen als een simpele vertegenwoordiging van bloemen, maar als een hartstochtelijke herinnering aan de veerkracht van het leven zelf.