Het kunstwerk vangt de etherische essentie van de kathedraal van Rouen, omhuld in het zachte ochtendlicht. De gevel van de kathedraal wordt weergegeven met een dromerige kwaliteit; de kleuren versmelten in een zachte mist die de kijker uitnodigt zich onder te dompelen in dit serene moment. Tintengoud, zachte gele en gedempte groene kleuren smelten perfect samen en creëren een stralende sfeer die de vroege uren van de dag weerspiegelt. De details van de gotische architectuur, die normaal gesproken scherp en complex zijn, worden hier verzacht en roepen een gevoel van rust op in plaats van een harde realiteit.

Wanneer we dieper ingaan op Monets techniek, lijken de penseelstreken over het doek te dansen. Ze zijn losjes en spontaan, en vangen de vluchtige kwaliteit van het licht terwijl het interactie heeft met de solide structuur van de kathedraal. Deze aanpak is emblematisch voor de impressionistische beweging, die de vluchtige aard van waarneming benadrukt. De compositie, hoewel verankerd door de kathedraal, moedigt het oog aan om over het hele beeld te dwalen en te verkennen hoe licht en kleur vertrouwde vormen omvormen tot iets bovennatuurlijks. De emotionele impact van dit stuk ligt in het vermogen om nostalgie en reflectie op te roepen, en nodigt kijkers uit om even stil te staan en na te denken over de schoonheid van zowel de heilige ruimte als het vluchtige moment.