In deze levendige scène rusten drie vissersboten op een zandstrand, zachtjes omarmd door schuimende golven. De boten, elk in een unieke mix van diepe kleuren—zwart, groen en een opvallend geel—lijken met elkaar te praten, verankerd maar vol anticipatie. Monet's penseeltechniek is vloeiend en dynamisch, en vangt de essentie van de woelige zee; je kunt bijna het zachte gekraak van de boten horen terwijl ze schommelen op het ritme van het water. Zijn gebruik van dikke, expressieve penseelstreken geeft leven aan het hele doek, en herinnert ons aan de altijd veranderlijke natuur van zee en lucht.

De tumultueuze golven achter de boten zijn geschilderd in levendige groene en witte tinten, die draaien in een dans van licht en beweging die de woelige natuur van de zee samenbindt. Dit schilderij vertegenwoordigt niet alleen een moment; het omvat een hele atmosfeer, en nodigt de kijker uit om de zoute bries te voelen en de rustige spanning van de kustscène te ervaren. Geschilderd in een tijd waarin het impressionisme aan populariteit won, exemplificeert dit werk Monets passie voor het verkennen van licht en kleur, en geeft een gevoel van immediateit en intimiteit met de natuur.