Deze serene haven scène toont vissersboten die zachtjes aangemeerd liggen langs een rustige oever, hun houten rompen rustend in het ondiepe water. De lucht erboven is een zachte mix van gedempte blauwtinten en warm, vervagend licht, wat een rustige sfeer creëert die de kijker uitnodigt om te blijven. De penseelvoering van de kunstenaar is delicaat maar expressief, met subtiele texturen die de vochtigheid van het zand en de reflecterende kwaliteit van het water oproepen. Figuren op de boten en de oever voegen een menselijke toets toe, druk bezig met hun dagelijkse routines, terwijl verre zeilen de horizon sieren en een wereld suggereren voorbij de onmiddellijke rust.

De compositie balanceert het gewicht van de boten met de openheid van de lucht, en creëert een vredig ritme dat stroomt van de voorgrond naar de horizon. Het kleurenpalet bestaat uit aardse bruintinten, zachte blauwen en lichte grijzen, aangevuld met rode en witte accenten die de blik trekken. Emotioneel roept het schilderij een stille waardigheid en een gevoel van tijdloos arbeid op, alsof het een vluchtig moment van rust bevroren heeft in het dagelijkse leven van een vissersdorp. Dit werk weerspiegelt de 19e-eeuwse interesse in naturalistische weergave en de schoonheid van het gewone kustleven.