In dit indrukwekkende landschap wordt de toeschouwer naar de majestueuze schoonheid van de Himalaya getransporteerd. Het kunstwerk vangt een dramatisch tafereel waarop een gletsjer door een vallei stroomt, omarmd door steile bergen. De kunstenaar gebruikt een indrukwekkend palet aan texturen; de ruwe, aardachtige bruin- en groentinten in de voorgrond smelten naadloos samen met het stralende witte ijs, wat een krachtige tegenstelling creëert. Boven de imposante bergen voegt een stralende blauwe lucht, bezet met lichte wolken, een opbeurende tegenstelling toe, waardoor een gevoel van rust ontstaat te midden van de heerschappij van de natuur.

De zorgvuldige weergave van licht en schaduw versterkt de driedimensionaliteit van het landschap, en nodigt kijkers uit om dieper in de hoeken ervan te duiken. De kijker kan bijna de frisse lucht voelen en het verre gefluister van de gletsjer horen terwijl deze zijn langzame mars door de tijd voortzet. Dit schilderij weerspiegelt niet alleen de diepe waardering van Vereshchagin voor de natuurlijke wereld, maar dient ook als een herinnering aan de majesteit en striktheid die inherent zijn aan dergelijke omgevingen in de 19de eeuw, een periode gekenmerkt door verkenning en ontdekking. Het is een getuigenis van de bekwaamheid van de kunstenaar om het sublieme af te beelden, zowel de delicate complexiteiten van het terrein vast te leggen als de grootsheid van de bergen, waardoor het een boeiend stuk wordt dat een blijvende indruk achterlaat.