Dit intieme portret vangt een jonge vrouw die verloren lijkt in een moment van stille contemplatie. Ze draagt een zachte blauwe kamerjas met een rand van witte, pluizige bont, wat een zachte tegenstelling vormt met haar rozerode wangen en bedachtzame blik. Haar delicate hand houdt een klein, pluizig poederpuffje vast, wat een sierlijk accent aan de scène toevoegt. De warme, gedempte tonen van de achtergrond en het meubilair omhullen haar in een comfortabele, huiselijke sfeer. De penseelstreken van de kunstenaar zijn zorgvuldig maar zacht, en brengen de texturen van de stoffen en het subtiele lichtspel op haar huid prachtig in beeld.

De compositie leidt de blik van de kijker direct naar het gezicht van de vrouw, omlijst door een sierlijke muts versierd met roze linten en kant. De zachte aardetinten van de achtergrond versterken de emotionele diepte van haar expressie — een mix van weemoed en serene introspectie. Dit werk, geschilderd aan het eind van de 19e eeuw, weerspiegelt de toewijding om persoonlijke, intieme momenten vast te leggen en benadrukt de stille schoonheid van het dagelijks leven. Het zachte kleurenpalet, de gedetailleerde texturen en de sfeervolle ambiance tonen het vakmanschap van de kunstenaar in het vastleggen van zowel fysieke als emotionele nuances.