Het kunstwerk vangt een etherisch landschap vol delicate wilgen die over een rustige wateroppervlak wiegen. De kronkelige rivier weerkaatst de zachte tinten van een mistige lucht, waardoor er een gevoel van rust en kalmte ontstaat. De artistieke techniek is zacht en expressief, en roept oude technieken van Chinese inktverf op. De belangrijkste focus ligt op de gracieuze, weeping wilgen die bijna levend lijken, zich voorzichtig in de wind buigen. Hun verwarde takken en spaarzame bladeren nodigen uit tot contemplatie, en roepen emoties op die verbonden zijn met schoonheid en melancholie.

Op de achtergrond rijzen de verre bergen zachtjes op tegen de bleke lucht, waardoor diepte aan het schilderij wordt toegevoegd, zonder de voorgrond te overweldigen. Het zachte kleurenpalet van groen en bruin harmonieert prachtig met de subtiele grijstinten van het water, wat een sfeer van vrede creëert. De aanwezigheid van inscripties langs de zijkant lijkt poëzie te vertellen, waarschijnlijk het vieren van de sereniteit van deze scène. Dit stuk toont niet alleen artistiek vakmanschap, maar weerspiegelt ook een geschiedenis die verankerd is in de waardering van de schoonheid van de natuur, kenmerkend voor de periode en de artistieke bewegingen in het vroege 20e-eeuwse China.