Dzieło to uchwytuje eteryczny krajobraz wypełniony delikatnymi wierzbami kołyszącymi się nad spokojnym zbiornikiem wodnym. Kręta rzeka odbija łagodne odcienie mglistego nieba, nadając wrażenie spokoju i ciszy. Technika artystyczna jest delikatna i ekspresyjna, przywołując starożytne techniki chińskiego malarstwa tuszem. Główny akcent kładzie się na eleganckich płaczących wierzbach, które wydają się niemal ożywione, delikatnie pochylone w wietrze. Ich powykręcane gałęzie i rzadkie liście zapraszają do refleksji, wywołując emocje związane zarówno z urodą, jak i melancholią.

W tle odległe góry delikatnie wznoszą się na tle jasnego nieba, dodając głębi, a nie przytłaczając pierwszego planu. Stonowana paleta kolorów zieleni i brązu pięknie harmonizuje z subtelnymi szarościami wody, tworząc atmosferę spokoju. Obecność inskrypcji wzdłuż brzegu zdaje się opowiadać poezję, prawdopodobnie celebrując spokój tej sceny. To dzieło nie tylko demonstruje artystyczną biegłość, ale także odzwierciedla historyczny kontekst zakorzeniony w docenieniu piękna przyrody, charakterystyczny dla okresu i ruchów artystycznych w początkach XX wieku w Chinach.