In deze levendige scène worden we uitgenodigd voor een moment van blije interactie, waarbij een vrouw, waarschijnlijk een verkoopster, een wit doek aan een groep kinderen geeft. De vrouw draagt een hoed van stro en houdt een mand vol lekkere appels vast, wat niet alleen levensonderhoud symboliseert, maar ook de schoonheid van de overvloed van de natuur. Haar houding, iets voorovergebogen, suggereert een leven van arbeid, maar haar uitdrukking straalt warmte en vrijgevigheid uit, waardoor de sfeer van het stuk wordt verrijkt.

De kinderen, gekleed in zachte, pastelachtige kleding, zijn een explosie van onschuld tegen een achtergrond van hoge bomen en diffuse zonneschijn. Een kind steekt de hand uit naar de vrouw, terwijl een ander gefascineerd naar het moment lijkt te kijken. De penseelstreken van de kunstenaar wekken een gevoel van beweging en leven op; je kunt bijna het geritsel van de bladeren en het zachte gepraat van de kinderen horen. Renoirs kleurgebruik is opvallend; roze, blauw en groen verweven zich tot een harmonieuze mix die de essentie van een zonnige middag vastlegt, en niet alleen een scène presenteert, maar ook een emotioneel landschap dat vol staat met nostalgie en warmte. Dit schilderij is een getuigenis van de vreugde die wordt gevonden in simpele uitwisselingen, en creëert een tijdloze verbinding tussen de onderwerpen en de toeschouwers, waardoor we even kunnen ontsnappen naar deze idyllische wereld.