In dit fascinerende werk zit de serene figuur van een jonge vrouw elegant aan de rand van een reflecterend zwembad in een weelderige tuin. Haar witte jurk, eenvoudig maar elegant, roept een gevoel van rust op; de zachte lijnen van de stof harmoniseren met de zachte golven op het water. De iets vage reflecties in de vijver creëren een dromerige kwaliteit, waardoor de grenzen tussen realiteit en verbeelding vervagen. Elke penseelstreek draagt Sorolla's meesterschap in het omgaan met licht over, gooit gespikkelde patronen op haar huid en de omringende vegetatie. De levendige groene kleuren van het loof rondom haar contrasteren prachtig met de koele blauwe tonen van het water, waardoor de scène leven en een diepe rust krijgt.

Als we naar haar kijken, is er een voelbare stilte, een intiem moment dat in de tijd gevangen is; ze lijkt verloren in gedachten, misschien de schoonheid van haar omgeving of de essentie van haar eigen zijn overpeinzend. Dit werk belichaamt een moment van persoonlijke reflectie, ingebed in de pracht van de natuur. De historische context van het einde van de 19e eeuw, een tijd waarin kunstenaars modernisme en naturalisme omarmden, omringt de kijker in Sorolla's wereld, nodigt ons uit om zowel het onderwerp als de artistieke beheersing daarachter te waarderen. Het is een indrukwekkende herinnering aan de schoonheid van rustige momenten, de delicate interactie tussen licht en water, en de diepe verbondenheid tussen de mensheid en de natuur.