Het kunstwerk vangt een serene weergave van een gondel die drijft op het rustige water van Venetië. De gondel, afgebeeld in diepe blauw-groene tinten, weerspiegelt zachtjes zijn kleur op het wateroppervlak eronder, wat Monets bekwaamheid in het weergeven van reflecties onderstreept. De kunstenaar gebruikt losse penseelstreken, waarmee hij een dromerige, bijna etherische kwaliteit creëert die kijkers uitnodigt om de zachte schommelingen van het water onder de delicate boot te voelen. De achtergrond toont schaars weergegeven verticale lijnen die verderop gelegen gondels suggereren, die zich als fluisteringen tegen de zachte achtergrond verheffen.

Monets toepassing van een delicate kleurenpalet, bestaande uit bleke blues, greens en vleugjes violet, roept een gevoel van rust en nostalgie op. Hier is de sfeer doordrenkt van de essentie van Venetië—zijn waterwegen en betoverende lichten. Dit stuk, gemaakt op het hoogtepunt van zijn impressionistische periode, weerspiegelt niet alleen de schoonheid van de scène, maar ook de vluchtige natuur van licht en schaduw, waardoor het moment efemeer wordt en kijkers uitnodigt in een contemplatieve staat. De pure eenvoud van de compositie, gecombineerd met de vloeiende kleuren, creëert een emotionele verbinding met de tijdloze schoonheid van deze iconische stad.