Dzieło to uchwyca spokojny widok na gondolę unoszącą się na spokojnych wodach Wenecji. Gondola, przedstawiona w głębokich odcieniach niebiesko-zielonych, delikatnie odbija swój kolor na powierzchni wody poniżej, podkreślając mistrzostwo Moneta w przedstawianiu odbić. Artysta stosuje luźne pociągnięcia pędzla, tworząc marzycielską, niemal eteryczną jakość, która zaprasza widzów do poczucia delikatnego kołysania wody pod delikatną łodzią. Tło przedstawia rzadko widoczne pionowe linie, które sugerują odległe gondole, wznoszące się jak szepty na miękkim tle.

Aplikacja przez Moneta delikatnej palety kolorów, składającej się z jasnych błękitów, zieleni i akcentów fioletowych, budzi poczucie spokoju i nostalgii. Tutaj atmosfera jest wypełniona istotą Wenecji — jej wodnymi szlakami i urzekającym światłem. Ta sztuka, stworzona w szczytowym okresie jego impresjonistycznej twórczości, odzwierciedla nie tylko piękno sceny, ale także ulotny charakter światła i cienia, co czyni moment efemerycznym i zaprasza widzów do stanu kontemplacji. Czysta prostota kompozycji, połączona z płynącymi kolorami, tworzy emocjonalne połączenie z ponadczasowym pięknem tego ikonicznego miasta.