Omgeven door een serene maar raadselachtige sfeer, toont dit kunstwerk twee naakte figuren op een strand op Tahiti, geschilderd met Paul Gauguins kenmerkende gedurfde, vereenvoudigde vormen en aardetinten. De figuren staan te midden van een levendig samenspel van blauw en roze — een palet dat de natuurlijke schoonheid van de oceaan en het zand onder een tropische hemel oproept. De figuur links kijkt recht vooruit, een arm bescheiden over de borst gekruist, terwijl de figuur rechts zich afwendt, wat een subtiele spanning in de compositie creëert. Achter hen voegt een donkere dierfiguur onverwachte diepte toe, wat het tafereel verankert in een gevoel van primitivisme en mysterie.

De compositie balanceert tussen stilstand en subtiele narratief, met dikke, bijna sculpturale penseelstreken die de figuren een monumentale soliditeit geven. Gauguins gebruik van afgevlakte ruimte en gedempte maar rijke kleurvlakken tart de naturalistische weergave, waarbij emotionele resonantie en symbolische aanwezigheid worden benadrukt. Dit werk belichaamt Gauguins fascinatie voor exotiek en de spirituele eenvoud die hij zocht in het Tahitiaanse leven, en creëert een werk dat tijdloos aanvoelt en diep geworteld is in de culturele ontmoeting en persoonlijke verkenning van de kunstenaar.