Deze charmante scène vangt een rustige rivieroever waar de zacht meanderende Oise onder een bescheiden brug stroomt, waarschijnlijk nabij het Isle Adam. De compositie balanceert elegant het vredige water aan de linkerkant met een rustieke rij gebouwen en een stoffig pad aan de rechterkant, die de blik moeiteloos de diepte van het landschap in leidt. Dichte groene bomen omarmen de oever met zachte, impressionistische penseelstreken. Een klein stoombootje vaart rustig over het water, de rook zorgt voor een dynamisch contrast in de verder serene setting. Er is een subtiele menselijke aanwezigheid – twee kleine figuren en een paard en wagen – die leven en schaal toevoegt zonder de rust te verstoren.

De kunstenaar gebruikt gedempte aardetinten en een harmonieuze palet van zachte blauwtinten, groen en bruin om de rust van een zonnige middag op te roepen. De lucht is geschilderd met lichte penseelstreken in bleekblauw en wit, met een textuur die een zachte bries suggereert. Het spel van licht en schaduw op de gebouwen en de grond vangt de warmte en stilte van de scène, waardoor de kijker wordt uitgenodigd de stille lucht en het zachte kabbelende van de rivier bijna te voelen. Historisch gezien past deze serene voorstelling binnen de traditie van laat 19e-eeuwse landschapschilderkunst, waarin industriële elementen zoals de stoomboot beginnen te bestaan naast pastorale uitzichten, wat subtiel wijst op het opkomende modernisme. De frisse en levendige doch doordachte penseelstreken weerspiegelen een impressionistische gevoeligheid en geven de scène zowel directheid als sfeer.