Het kunstwerk vangt de etherische schoonheid van Venetië, badend in een gouden, nevelig licht. De compositie leidt de blik over het rustige water van het Canal Grande; de kunstenaar gebruikt het licht op meesterlijke wijze om een sfeer van sereniteit en dromen te creëren. De architectuur van de stad, met zijn iconische koepels en paleizen, wordt verzacht door het diffuse licht, waardoor het een gevoel van afstand en tijdloosheid krijgt. Een gondel glijdt sierlijk over het water, de aanwezigheid ervan voegt een vleugje menselijk leven en beweging toe aan de scène; het is alsof de kunstenaar een moment in de tijd heeft bevroren, en de toeschouwer uitnodigt om deze serene wereld binnen te stappen. De penseelstreken zijn los en impressionistisch, waardoor een glinsterend effect ontstaat op het water en de lucht, wat de toeschouwer uitnodigt om de delicate wisselwerking van licht en schaduw te waarderen.