Deze delicate tekening vangt een intiem moment van een jong meisje, vermoedelijk Ellen, de dochter van de kunstenaar, gezien van achteren. De figuur houdt de handen dicht bij het gezicht, alsof ze beschermt of fluistert tegen een schimmige vorm, mogelijk een dier of metgezel, gedeeltelijk verborgen in de zachte vouwen van de schets. De kunstenaar hanteert een zachte combinatie van potlood en subtiele sanguinetinten, wat warmte toevoegt aan het haar en de contouren van de kleding. De lichte, bijna etherische lijnen schetsen de figuur elegant, suggereren beweging en zachtheid zonder zware details. De compositie roept een gevoel op van stille genegenheid en een beschermend gebaar, wat onschuld en privécomfort oproept.