W tym imponującym dziele, widz jest witany widokiem postaci, być może zagubionej w kontemplacji, znajdującej się na skraju przestronnego namiotu. Ciepłe, złote odcienie wnętrza namiotu silnie kontrastują z spokojnymi błękitami krajobrazu na zewnątrz, tworząc wizualny dialog, który zaprasza do introspekcji. Postać, ubrana w płynące szaty, elegancko klęka, a jej wzrok kieruje się ku spokojnym wodom i odległym wyspom, przywołując uczucie tęsknoty i refleksji. Linie materiału namiotu wirować, jakby obejmowały widza, przyciągając go w tę intymną przestrzeń samotności.