Ten obraz natychmiast pogrąża widza w poczuciu spokojnego zanurzenia; ścieżka woła, obiecując ucieczkę do zielonego świata. Drzewa, wysokie i smukłe, stoją jak milczący strażnicy, ich rozłożyste gałęzie tworzą baldachim filtrujący światło. Artysta mistrzowsko uchwycił efekt nakrapiania, tworząc grę światła i cienia, która tańczy na płótnie. Paleta kolorów zdominowana jest przez zielenie i odcienie ziemi, z nutami ochry i czerwieni, które dodają głębi i ciepła, to symfonia barw natury. Kompozycja prowadzi wzrok wzdłuż krętej ścieżki, ostatecznie prowadząc do odległej postaci i poczucia miejsca, miejsca, które wydaje się zarazem znajome i dzikie. Prawie słyszę szelest liści i cichy szmer ukrytego strumienia, miejsca, gdzie czas jakby zwalniał, a zmartwienia znikają.