W tym emocjonalnym portrecie, jego głównym tematem jest mężczyzna ubrany w prostą czarną czapkę i białą koszulę, emanujący zamyśleniem. Jego przenikliwe niebieskie oczy, zdające się wnikać w duszę widza, tworzą poruszającą więź. Miękkie odcienie brązu i zieleni otaczają go, tworząc ciepłą, choć lekko przygnębiającą atmosferę. Rozmyte pociągnięcia tła doskonale komponują się z jego lekko niechlujnymi włosami, podkreślając luźny, impresjonistyczny styl artysty. Jego ręka, delikatnie trzymająca papierosa, i druga blisko szklanki piwa, wywołują poczucie relaksu, sugerując być może moment rozmowy lub refleksji.

Witalność uchwycona w tej scenie mówi dużo o codziennym życiu we Francji XIX wieku. Renoir umiejętnie korzysta ze światła i cienia, przedstawiając cechy mężczyzny w delikatnych odcieniach barw. Kontrast między ciemnym kapeluszem a jaśniejszymi elementami jego ubioru ilustruje dbałość Renoira o szczegóły, jednocześnie pozwalając widzowi zatracić się w miękkości jego pociągnięć pędzla. Nie można nie odczuwać ciepła tej chwili, pomieszanego z tęsknotą za prostsze czasy; kryje się w niej ludzka nić, która współbrzmi z każdym, kto pragnie więzi i zrozumienia w zgiełku współczesnego życia.