Ten sugestywny obraz przedstawia spokojną scenę nadbrzeżną skąpaną w delikatnym świetle późnego popołudnia. Spokojna woda odbija blade odcienie kości słoniowej historycznego miasteczka nadmorskiego, podczas gdy odległe żaglówki rozproszone na horyzoncie sugerują cichą aktywność morską. Delikatne pociągnięcia pędzla artysty łączą miękkie błękity nieba z ciepłymi, ziemistymi barwami budynków i linii brzegowej, tworząc harmonijną równowagę, która zaprasza widza do spokojnej chwili zawieszonej w czasie. Perspektywa atmosferyczna nadaje głębi, prowadząc wzrok od szczegółowego pierwszego planu z zacumowanymi łodziami i rustykalnymi budowlami ku subtelnemu, cofającemu się horyzontowi.

Kompozycja jest starannie zaaranżowana, aby podkreślić pokojową koegzystencję między ludzkim osadnictwem a środowiskiem naturalnym. Dominująca wieża przypominająca latarnię morską stoi jako cichy strażnik na tle rozległego nieba, jej jasny kolor przełamuje poziome linie kompozycji pionowym akcentem. Wprowadzenie tej struktury pomiędzy organiczne formy wody i nieba nadaje dziełu emocjonalną rezonans stabilności i spokoju. Historycznie dzieło odzwierciedla fascynację początku XX wieku dalekimi egzotycznymi miejscami, uchwycając nie tylko miejsce, ale i nastrój—spokojnej kontemplacji i odkrycia. Szczegółowe wykonanie i ciepła, lecz stonowana paleta kolorów zapraszają widzów niemal do usłyszenia delikatnego szumu wody i poczucia miękkiej morskiej bryzy.