Dzieło przedstawia młodą kobietę, najprawdopodobniej pod koniec nastoletniego wieku lub na początku dwudziestki, pochłoniętą malowaniem. Siedzi pośród kwitnącego ogrodu, z płótnem wspartym na sztaludze przed sobą. Jej strój, ciemna sukienka ozdobiona wzorem półksiężyców, jest uderzający, a żółty, marszczony kołnierz dodaje kompozycji odrobiny jasności. Spojrzenie artystki jest bezpośrednie, zamyślone i sugeruje skupiony umysł. Otoczenie ogrodu jest bujne, sugerując ciepły, być może późnoletni dzień. Warzywa, liściaste rośliny i pnącze tworzą warstwową głębię w tle, a konewka sugeruje dbałość o tę przestrzeń. Wydaje się, że światło słoneczne filtruje się przez liście, rzucając cętkowane światło na całą scenę. Ogólne wrażenie to spokojna kontemplacja i prywatny świat artystki.