To dzieło sztuki to żywy gobelin postaci skąpanych w ciepłym, niemal eterycznym świetle. Scena rozwija się na horyzontalnym płótnie, ujawniając narrację tętniącą życiem i tajemnicą. Postacie, zarówno ubrane, jak i nagie, zamieszkują krajobraz, który wydaje się zarówno realny, jak i oniryczny. Artysta stosuje bogatą, ziemistą paletę, z dominacją ochry, czerwieni i zieleni, tworząc poczucie ciepła i tropikalnego egzotyzmu. Kompozycja jest segmentowana, z grupami postaci wchodzącymi ze sobą w interakcje, co sugeruje, że w grę wchodzi większa historia. Styl jest charakterystyczny, uproszczone formy i odważne kolory odzwierciedlają odejście od tradycyjnych norm artystycznych. Całość wydaje się intymna i w pewien sposób duchowa, jakby widzieć przebłysk sekretnej chwili.